Merve öğretmen Hatay’da yakalandığı zelzelenin izlerini müzik yaparak silmeye çalışıyor

Merve öğretmen Hatay’da yakalandığı zelzelenin izlerini müzik yaparak silmeye çalışıyor

Okul öncesi öğretmeni Merve Can:

” Sarsıntı bitince meskenden çıktım, merdivenlerden atlayarak iniyorduk ve herkes birbirinin üstüne düşüyordu”

“Yaşamaya utandığım görüntülerle karşılaştım”

“6 şubattan sonra birinci sefer umutlu olduğumu hissedebiliyorum”

ISPARTA – Hatay’da okul öncesi öğretmeni olarak gören yaparken sarsıntıya yakalanan Ispartalı depremzede Merve Can zelzelenin izlerini müzik yaparak unutmaya çalışıyor. Müsaadeden döndüğü gün Hatay’da yakalandığı zelzele anlarını unutamadığını söyleyen Merve öğretmen” Sarsıntı gürültüsü kesildiğinde ben çığlıkları duymaya başladım ve o an kendime şu an bir sarsıntı yok lakin biliyorum ki zelzele devam ederse çıkamayacağım binadan dedim. Bir talihini dene diyerek o sırada kapımı çekip çıktım. Tabi biz o an kıyameti yaşadık orada merdivenlerim çökmüştü zati. Atlayarak iniyorduk ve herkes birbirinin üstüne düşüyordu o sırada” dedi.

6 Şubat’ta meydana gelen ve 11 ili etkileyen Kahramanmaraş merkezli zelzelede birçok kişi hayatını kaybetmiş ve milyonlarca kişi etkilenmişti. Sarsıntının üzerinden geçen 7 ayın akabinde yaralar sarılmaya çalışılıyor. 6 yıl evvel Hatay’a okul öncesi öğretmeni olarak atanan 29 yaşındaki depremzede Merve Can memleketi Isparta’da yaptığı müzikle sarsıntının izlerini unutmaya çalışıyor. Zelzele anında yaşadığı felaketi zahmetle lisana getiren Merve Can ” Televizyondan izlediğiniz üzere yada duyduğunuz üzere bir olay değil yaşaması epey güçtü. Ben yeni yıl tatilinden yeni dönüş yapmıştım Hatay’a o gece güç uyudum tam uykuya daldıktan sonra bir sarsıntı yaşadık. Telefonumu almışım o anı hatırlamıyorum. Direkt yatağımın kenarına geçerek durum almaya çalıştım lakin asla durum alamadım o kadar şiddetli bir sarsıntıydı. Büyük bir gürültü vardı ben beşinci katta oturduğum için çıkma talihim yoktu. Aslında çıkmayı düşünmemiştim sarsıntının bitmesini bekledim lakin biteceğini düşünmemiştim artık binam yıkıldı ve ben enkaz altında kaldım diye düşünüyordum. 90 saniye geçmişti tabi biz yaşarken farkında değildik. Zelzele gürültüsü kesildiğinde ben çığlıkları duymaya başladım ve o an kendime şu an bir sarsıntı yok ancak biliyorum ki sarsıntı devam ederse çıkamayacağım binadan dedim. Bir bahtını dene diyerek o sırada kapımı çekip çıktım. Tabi biz o an kıyameti yaşadık orada merdivenlerim çökmüştü zati. Atlayarak iniyorduk ve herkes birbirinin üstüne düşüyordu o sırada. Dışarı çıktığımda çok şiddetli bir yağmur vardı ve ben olayın şokundaydım. Her yerde beşerler vardı ve herkes çığlık atıyordu. Binadan uzaklaşmam gerektiğini bile farkında değildim. Hiç tanımadığım ismini bilmediğim bir komşum o sırada burada durmayın dedi ve ben onun otomobiline bindim. Biz otomobile geçtiğimizde hala sarsıntı deprem devam ediyordu. ” dedi.

“Yaşamaya utandığım görünümlerle karşılaştım”

Ailesinin Isparta’da olması sebebi ile 6 Şubat gecesini arkadaşının ailesinin yanında geçirdiğini belirten Can “Arkadaşım ve ailesi beni almaya geldi. Ortam zifiri karanlıktı biz olayın büyüklüğünü farkında değildik ve otomobilin içinde ne yaşadığımızı anlayamamış bir formda günün doğmasını bekledik. Çok enteresandır o gün güneş doğmadı Hatay’da çok karanlıktı gündüz olduğunda olayın ciddiyetini farkına vardık. Kurtuldum demeye, sevinmeye fırsat olmadan yaşamaya utandığım görünümlerle karşılaştım” dedi. Yakıt olmadığı için üç gün Hatay’da kaldıklarını söyleyen Can “Artık meskenler kalmamıştı girecek bir yer yoktu. Arkadaşımın ailesi ve akrabalarıyla bildiğiniz zerzevat seralarından kendimize çadır yaptık ve orada barınmaya çalıştık. Birçok kişi ile birlikte üç günüm orada geçti ancak su yok, yiyecek yok ısınmak için yalnızca otomobilleri kullanıyorsunuz. Otomobillerin yakıtı yok birilerinin bize ulaşmasını bekledik. Telefonlar çekmiyordu birkaç gün sonra ufak sinyaller alabildik. Dışarıdan gelecek arkadaşlarım bana ulaşmaya çalıştı onlardan tek istediğim şey yakıt oldu zira çıkmamız gerekiyordu oradan zelzelelerin ardı kesilmiyordu. Üçüncü günün sonunda yakıt bularak Hatay’dan ayrıldık ben Isparta’ya altıncı günün sonunda gelebildim” biçiminde konuştu.

“6 şubattan sonra birinci sefer keyifli olduğumu hissedebiliyorum”

Küçüklüğünden beri müzikle hobi olarak ilgilendiğini ve sarsıntının izlerini müzikle unutmaya çalıştığını belirten Merve Can “Amatör olarak müzikler söylemeye çalışıyorum. Bu ilkokuldan itibaren devam ediyor benim hayatımda. Ben bu sarsıntıda bana yalnızca bir kapı değil bütün kapılar kapanmıştı diye düşünmüştüm. Artık yaşadığımı hissetmiyordum ve tutunacak bir şey bulamıyordum bu hayatta kendime lakin hayat ve arkadaşım Özcan bana çok büyük bir fırsat sundu ve bu türlü bir projede buluştuk onunla birlikte müzik yaptık.6 şubattan sonra birinci kez keyifli olduğumu hissedebiliyorum. Bir laf vardır sevgi paylaştıkça çoğalır acıda paylaştıkça azalıyor sahiden sanat güzelleştirir, müzik düzgünleştirir bende müziğe tutundum. Dediğim üzere sarsıntıdan sonra en hoş anlarımı yaşıyorum. Ben bir daha gülemem memnun olamam zannediyordum lakin o günden sonra yeni hayatımda, yeni yaşantımda benim tutunduğum tek şey müzik oldu” diye belirtti.

Depremde ağır hasar alan meskeni sonrasında denetimli olarak yıkılan Merve öğretmen, önümüzdeki hafta Hatay’daki vazifesine geri dönmeye hazırlanıyor.