Enkazdan çıkarılan çift engelli iki çocuğuyla konteyner kentte yaşıyor

Kahramanmaraş merkezli sarsıntıların etkilediği Hatay’da, konutları yıkıldıktan sonra enkazdan çıkarılan çift, hayata zihinsel ve bedensel engelli 2 evladıyla tutunmaya çalışıyor.

Fevzi-Nezahat Fakı çiftinin çocukları yüzde 90 engelli Mehmet Ali (39) ve yüzde 40 engelli Fidan’la (33) yaşadıkları İyilik Mahallesi’ndeki konutları 6 Şubat’taki birinci zelzelede yıkıldı.

Depremden yaklaşık 4 saat sonra her ikisi de hem zihinsel hem bedensel engelli çocuklarıyla enkaz altından çıkarılan çift, Büyükdalyan Konteyner Kenti’nde engelli çocuklarıyla acılarını bastırmaya çalışıyor.

Tekerlekli sandalye enkaz altında kalınca zorlanıyor

Yaşadığı şiddetli süreci AA muhabiriyle paylaşan 68 yaşındaki Fevzi Fakı, emekli olduktan sonra krediyle aldıkları konutun borcunun iki yıl evvel bittiğini söyledi.

Daha rahat bir yaşantı süreceklerini düşünürken zelzeleler nedeniyle konutlarının yıkıldığını aktaran Fakı, “Allah devlete zeval vermesin. Tek isteğim konutumuza geri dönebilmek. İnşallah o da gerçekleşir. Engelli çocuklarımız var. Vaktimin birçoklarını bilhassa de oğlum için ayırıyorum.” dedi.

Oğlunun en çok sevdiği şeyin tekerlekli sandalyeyle gezmek olduğunu belirten Fakı, “Eşim, günlük paklığını yapıp yemeğini yedirdikten sonra dışarıya çıkıyoruz. Oğlumun tekerlekli sandalyesi enkazda kaldı. Şu anda daha küçük bir tekerlekli sandalyeyle yönetim ediyoruz. Bu beni gezdirirken zorluyor.” tabirini kullandı.

Fakı, şeker hastası olduğunu, oğluyla yaptığı yürüyüş sayesinde kullandığı hapları bırakmaya başladığını lisana getirdi.

Memleketlerine geri döndüler

Çocuklarının tüm gereksinimine yetişmeye çalışan 61 yaşındaki anne Nezahat Fakı ise sarsıntının çok şiddetli olduğunu, çaresizlikten o anda hiçbir şey yapamadıklarını kaydetti.

Sarsıntıların geçmesinin akabinde 4 saat kurtarılmayı beklediklerini vurgulayan Fakı, “Kocaeli’de bir hayırseverin konutunda bir ay kadar konuk olduk. Çocuklarımız engelli olunca rahat edemedik ve kendi isteğimizle geri döndük. Artık buradaki konteyner kentte yaşıyoruz. En hoş yıllarım bu çocuklara bakmakla geçti. İkisi de bana muhtaç. Meskenlerimiz yapılsa, gidip otursak daha rahat ederiz.” dedi.